Van vmbo naar levensreddend werk in Rijnstate: maak kennis met Marjan de Jong

Een echt praktijkmens. Zo omschrijft de 39-jarige Apeldoornse Marjan de Jong zichzelf. Dat moet ook wel, want in haar werk als hartkatherisatie verpleegkundige telt soms elke seconde. “Na een dag werken ga ik altijd met een voldaan gevoel naar
huis.”

Terugdenkend aan haar middelbare schooltijd op de mavo herinnert Marjan zich één ding
nog goed: ze had er niet zoveel zin in. “Ik vond andere dingen veel leuker”, lacht ze. “Jongens, met vriendinnen optrekken, dat soort dingen. Wat dat betreft was ik een tikkie rebels.” Het komt haar duur te staan, want in 2-mavo, destijds nog aan de Jachtlaan, blijft ze zitten. “Of ik moest overstappen naar 3-vmbo op toen Sprengeloo, nu UDO.” Dat laatste doet ze.
Daar moet ze gelijk een richting kiezen: wordt het verzorging, uiterlijke verzorging of bouw en techniek? “Ik koos voor verzorging: daarmee kon ik alle kanten op. We leerden in de lessen onder andere maaltijden koken, de was doen en strijken. Mijn moeder werkte destijds in de zorg, maar dat trok me toen nog helemaal niet. Ik dacht: billen wassen, dat is toch niks voor mij?

Tóch de zorg in
“Ik wilde na het behalen van mijn vmbo-diploma de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk
(SPW) doen”, zegt Marjan. Voordat het zover is, doet ze vakantiewerk bij verpleeghuis
Casa Bonita. “Schoonmaakwerk”, herinnert ze zich. “Wat ik toen merkte, was dat ik het
contact met bewoners heel leuk vond. Daardoor ging het toch kriebelen. Ik merkte hoe
dankbaar het is om voor anderen te zorgen.”

“Ik ben altijd blijven leren”
Als ze een paar weken later begint aan haar SPW-studie, merkt ze al gauw dat ze de verkeerde keuze heeft gemaakt. “Ik wist: dit is niks voor mij. Via mijn moeder heb ik nog snel kunnen solliciteren bij Casa Bonita - onderdeel van Zorggroep Apeldoorn - voor een opleiding tot verzorgende. Ik wilde geen vier jaar meer naar school, maar op ROC Aventus kon ik leren combineren met werken.”  Het blijkt de ideale combinatie en langzamerhand groeit ze door. “Ik ging van verzorgende bij Casa Bonita naar eerst verantwoordelijke. Daarna heb ik in verschillende ziekenhuizen op verschillende afdelingen gewerkt. Ik ben altijd blijven leren. Zo heb ik op mijn huidige werkplek - ziekenhuis Rijnstate in Arnhem - de opleiding tot hartkatherisatie-verpleegkundige gedaan.

Levensreddend werk
“Het is bijzonder werk”, realiseert ze zich. “Als hartkatherisatie-verpleegkundige ben ik er voor patiënten die opgenomen zijn met een hartafwijking of ritmestoornis en een geplande ingreep hebben, zoals het plaatsen van een stent of pacemaker. Daarnaast komen er ook acute gevallen binnen: mensen die een hartinfarct hebben gehad en vanuit de ambulance bij ons op de behandeltafel komen”, legt Marjan uit. “Dan gaat het om levensreddend werk. Mensen die vaak behoorlijk bang zijn en op dat moment veel pijn hebben. Ik probeer ze enigszins gerust te stellen terwijl ik samen met collega’s de interventiecardioloog ondersteun. Het is echt teamwork: elke collega heeft bij elke procedure een andere rol. Als omloop, zoals het heet wat ik op zo’n moment doe, geef ik onder andere materialen aan en hou de patiënt en de vitale functies goed in de gaten.” Een baan met veel verantwoordelijkheid én voldoening: het past perfect bij Marjan. “Het werk is best technisch. Je moet veel met medische apparatuur werken. Waar andere collega’s theoretischer onderlegd zijn, ben ik bij uitstek een praktijkmens.
 

Dat vind ik het mooie: je hoeft niet allemaal hbo te hebben gedaan om dit werk te kunnen
doen. Juist de samenwerking tussen mensen met een mbo- en hbo-achtergrond is krachtig. Je moet snel kunnen schakelen, vooruitdenken, niet in paniek raken, affiniteit hebben met techniek en een ‘mensenmens’ zijn met aandacht voor je patiënten. Na een dag werken ga ik altijd met een voldaan gevoel naar huis.”

“Als je ergens passie voor hebt, kun je heel ver komen”

Denken in mogelijkheden
“Natuurlijk”, lacht ze, “denk ik na een 24-uursdienst weleens: ‘Marjan, waarom doe je dit?’, maar het is heel waardevol om iemand in een noodsituatie te helpen. Door mijn werk besef ik me des te meer hoe belangrijk het is om elke dag van je leven te genieten.” Haar verhaal laat zien dat je kunt worden wat je wilt, ook al moet je daar soms wat meer moeite voor doen. “Ga op zoek naar iets dat bij je past”, tipt ze de huidige generatie vmbo-ers van UDO en UGO. “Kijk waar je een dagje mee kunt lopen en denk in mogelijkheden. Stel: je wilt ambulance-verpleegkundige worden. Dat is vanaf het vmbo een lang traject, maar zeker mogelijk. Als je ergens passie voor hebt, kun je heel ver komen."